Zaburzenia typu neurologicznego mogą występować u dzieci w różnym wieku. Niekiedy diagnozowane są już na etapie życia niemowlęcego. Wbrew obawom rodziców, nie zawsze zaburzenia neurologiczne muszą pociągać za sobą wystąpienie nieodwracalnych zmian. Często możliwe jest zatrzymanie niepożądanych zaburzeń, spowolnienie tempa ich rozwoju oraz – dzięki wykorzystaniu odpowiednich form terapii – przywrócenie dzieciom odpowiedniego poziomu sprawności. Poniżej wskazujemy na najważniejsze typy zaburzeń neurologicznych dotykających dzieci oraz podpowiadamy jakie symptomy mogą świadczyć o ich wystąpieniu.
Objawy wystąpienia zaburzeń neurologicznych u dzieci
Zaburzenia neurologiczne mogą mieć różny przebieg oraz intensywność. Często jednak towarzyszą im wyraźne symptomy, które powinny zwrócić uwagę zatroskanych rodziców. Jeśli rozpoznasz je u swojej pociechy, wówczas konieczna będzie natychmiastowa reakcja. Im szybciej zasięgniesz specjalistycznej pomocy, tym lepiej dla Ciebie i Twojego dziecka. Polecamy zwłaszcza kontakt z neurolog Poznań.
Typowe objawy świadczące o wystąpieniu zaburzenia neurologicznego to przede wszystkim:
– opóźnione wykonywanie prostych czynności – zwłaszcza tych świadczących o postępującym rozwoju dziecka: siadanie, raczkowanie, chodzenie, mówienie, samodzielne jedzenie i ubieranie się,
– problemy w funkcjonowaniu zmysłów: słuchu, wzroku, czucia, równowagi, a także zaburzone napięcie mięśniowe,
– drgawki, zaburzona mowa (jej niewyraźny przebieg lub pogorszenie względem dotychczasowego stopnia rozwoju),
– zaburzona praca nerwów twarzowych i twarzoczaszki, na przykład brak umiejętności marszczenia czoła, brak smaku,
– zaburzone funkcjonowanie świadomości: ruchy mimowolne, tiki, skurcze mięśni twarzy i/lub kończyn.
Najczęściej diagnozowane zaburzenia neurologiczne u dzieci
Zaburzenia typu neurologicznego można podzielić na trzy główne grupy, w zależności od częstotliwości ich diagnozowania. W pierwszej grupie znajdują się te występujące najczęściej (zarówno w wieku niemowlęcym, jak i w przypadku dzieci starszych). Są to przede wszystkim: padaczka wczesnodziecięca, wodogłowie, przepuklina oponowo-mózgowa lub oponowo-rdzeniowa, rozszczep kręgosłupa, porażenie dziecięce, zaburzenia w spektrum autyzmu, ADHD.
Zaburzenia neurologiczne występujące stosunkowo rzadko to natomiast: stwardnienie rozsiane, zapalenie mózgu lub opon mózgowo-rdzeniowych. Do najrzadziej występujących należą: nowotwory układu nerwowego, zespół Retta (dotykający niemal wyłącznie dziewczynek), choroba Krabbego.
Diagnoza zaburzeń neurologicznych u dzieci
Diagnostyka rozpoczyna się od wywiadu przeprowadzonego z rodzicami. Powinni przedstawić wszelkie niepokojące sygnały swojemu lekarzowi, opisać przebieg ciąży i porodu. Jeśli jest taka możliwość, wywiad przeprowadzany jest także z dzieckiem. Do najważniejszych badań podstawowych należy badanie odruchów, napięcia mięśniowego, aktywności nerwów. Dalsze specjalistyczne badania to przede wszystkim morfologia krwi, EEG, EMG, badanie genetyczne, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, punkcja lędźwiowa. Im szybciej postawiona została diagnoza, tym lepiej dla zdrowia i stanu dziecka.
